Lui en eigenwijs.

Ik was er ondertussen wel overtuigd van geraakt: Ik was lui. Dat moest het wel zijn.
Ik had al heel wat baantjes geprobeerd en ik vond de één nog ondraaglijker dan de andere: Ik paste er niet en voelde me ondergewaardeerd en onderbetaald. En bij elke werkgever had ik de stellige overtuiging dat de hele organisatie veel beter zou kunnen lopen als ík de baas was geweest…
Maar ik zag ook dat mijn collega’s een bepaalde werklust hadden, zich 100% inzetten en zelfs plezier konden beleven aan hun werk dus ik moest wel lui zijn en gewoon niet willen werken voor mijn geld.
Uiteindelijk verliet ik elke baan nog iets wanhopiger, mezelf afvragend of er een plek was waar ik wél thuishoorde en waar ik, net als al die andere mensen niet met al te veel tegenzin ’s ochtends naar zou vertrekken.
De eerste keer dat ik er überhaupt opkwam om zelfstandig ondernemer te worden was toen ik, rond mijn 17e met mijn moeder lunchte in Utrecht en ik de eigenaresse van de lunchzaak gadesloeg: zij had het goed voor elkaar: ze was de baas en dat wilde ik ook!
Maar jaren later, toen ik er alleen en zonder noemenswaardige opleiding voor stond met drie jonge kinderen, stopte ik de ondernemersdroom in de ijskast: er moest brood op de plank.
Dus ging ik van schoonmaakwerk naar postbezorging en van horeca werk weer terug naar de schoonmaak. Ik werkte zo min mogelijk zodat ik veel bij mijn kinderen kon zijn. Ik werd steeds ongelukkiger en toen ik uiteindelijk bij mijn laatste baan regelmatig huilend naar mijn werk vertrok en letterlijk ziek werd, hakte ik de knoop door: ik moest een manier vinden om met mijn creativiteit mijn geld te verdienen.
Ik had dat al eerder geprobeerd (lees het blog “toen mijn boekhouder zei dat ik moest stoppen”) maar dat was mislukt dus heel veel vertrouwen had ik niet meer. Maar dit keer pakte ik het anders aan: ik begon niet alleen als creatief ondernemer maar ik stond ook bij de KvK ingeschreven met een schoonmaakbedrijf. Elke ochtend was ik schoonmaakhulp en elke middag werkte ik aan mijn bedrijf. Ik nam mezelf voor niet te stoppen tot ik mijn droom had waargemaakt.
Dat is nu 4 jaar geleden en ik kan wel zeggen dat ik meer dromen heb mogen waarmaken dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden.
Ik leer elke dag bij over wat het betekent om voor jezelf te werken. Ik leer omgaan met de onzekerheid (want die is er altijd..) en ben elke dag weer dankbaar als ik bestellingen zie binnenkomen.
En: ik werk harder dan ooit en vind het heerlijk. Had ik maar eerder geweten wat ik ondertussen weet: Ik ben niet lui maar ik ben een ondernemer! En alle eigenschappen die me daar tegenwerkten, werken nu voor me: Mijn eigenwijsheid, mijn drang om dingen te verbeteren, mijn behoefte aan vrijheid en vernieuwing, mijn creativiteit én (even eerlijk) mijn behoefte om de totale controle over alles te hebben.
Maar misschien is het wel nodig geweest; al die paden die op niks uitliepen. Het heeft me een bepaalde standvastigheid gegeven en wilskracht die ik misschien anders niet had gehad. Ik weet heel goed wat ik niet wil en dat is ook wat waard.
Zit jij ook in een situatie die niet goed voor je is? Voel jij ook aan alles dat het niet klopt? Ga. En nee, dat hoeft niet meteen volledig maar begin met je exit plan. Zet een eerste, kleine stap. Je hoeft nog niet te weten hoe je je einddoel gaat bereiken, je hoeft alleen maar te weten wat je eerste stap is. En van die stap leer je en groeit je zelfvertrouwen zodat je klaar bent voor de tweede stap.
Het klinkt cliché maar het is zó waar: dit is niet de generale repetitie: dit is je enige leven; de echte uitvoering. Het is tijd om uit de coulissen te komen, je plek op het podium in te nemen en je rol te spelen. Tijd om jezelf te laten zien, we hebben je nodig!