TOEN MIJN BOEKHOUDER ZEI DAT IK MOEST STOPPEN

"Misschien..." zei hij, terwijl hij opkeek van de stapel papieren voor hem op tafel, "is het beter dat je ermee stopt". Zijn verontschuldigende blik kon niet verhullen wat hij echt gedacht moet hebben. Namelijk dat de vrouw tegenover hem, die jaar in jaar uit met haar boekhoudschriftje zijn kantoor binnenstapte, jaar in jaar uit zo weinig verdiende dat hij zich (hardop) afvroeg hoe ze rond kon komen. Hij dacht waarschijnlijk ook dat zij zijn eerlijke oordeel nodig had (wat ook zo bleek te zijn maar niet op de manier zoals hij bedoelde).
Hij was mijn boekhouder en ik was die vrouw tegenover hem die de jaarrekening van haar bedrijf door hem liet maken. Nou ja, bedrijf is een groot woord voor de bonte verzameling van creatieve activiteiten die al jaren geen winst maakten en nu was dus het moment gekomen dat hij mij adviseerde te stoppen.
Ik liet zijn woorden even bezinken.
Hier zat een man tegenover mij die zich waarschijnlijk op geen enkele manier kon verplaatsen in mijn situatie.
Hij: boekhouder, doorzonwoning bezitter, negen tot vijf'er en allround degelijke vent en ik: nog redelijk jonge gescheiden moeder met drie kinderen, bezitter van niks, postbezorger/koffiezetter/schoonmaker met een creatieve droom en allround overbelast.
Ik zag zelf ook wel dat het hopeloos leek. Sterker nog, dit jaarlijkse ritueel waarin de cijfers onmiskenbaar de waarheid vertelden was een pijnlijke confrontatie met al mijn ongeleefde dromen.
Ik wist ook dat vanuit een boekhoudkundig perspectief zijn advies het juiste was. Er was met de beste wil van de wereld geen stijgende lijn te ontdekken in mijn schriftje en ik had het geld dat hij mij kostte waarschijnlijk beter aan iets leukers kunnen uitgeven.
Maar ik wist ook wat anders: als ik naar de Kamer van Koophandel zou gaan om mijn bedrijf stop te zetten, dan zou ik een hele belangrijke afspraak met mezelf breken. Ik had dat namelijk jaren eerder al eens moeten doen. Toen ik met drie kleine kinderen in de bijstand terechtkwam na de scheiding van hun vader en het opgeven van mijn bedrijf, en dus mijn droom, een vereiste bleek te zijn. Toen had ik de afspraak met mezelf gemaakt om, zo snel het weer kon, me opnieuw in te schrijven en nooit meer uit te schrijven.
En omdat de beloftes die ik aan mezelf maak de belangrijkste zijn kon ik nu zijn woorden van me af laten glijden.
Sterker nog, zijn woorden brachten mij meteen weer terug bij iets dat ik al een tijdje kwijt was: mijn vechtlust. Hoezo stoppen? Waarom zou ik het enige dat mijn uitzichtloze baantjes nog een beetje dragelijk maakt opgeven? Ik zal jou bewijzen dat je me onderschat.
Dus ik zei hem kalm dat ik het nog even aan zou zien, stapte zijn kantoor uit en ging aan het werk.
In de jaren die volgden werd mijn focus beter, durfde ik mijn spaargeld te investeren en startte ik Hope & Joy. Het eerste jaar zagen mijn cijfers er al een heel stuk beter uit en het tweede jaar (waarin ik stopte met mijn bijbaantjes) kreeg hij mijn boekhouding digitaal aangeleverd en had ik meer verdiend dan ik ooit had durven dromen (en hij ooit had verwacht, vermoed ik).
Achteraf weet ik dat hij alleen maar spiegelde wat ikzelf diep vanbinnen voelde: dat ik niet goed genoeg was, dat mijn droom te hoog gegrepen was. Soms hebben mensen in onze omgeving de ondankbare taak om ons te confronteren met onze onbewuste overtuigingen. Hij was één van die mensen en achteraf ben ik hem dankbaar voor zijn eerlijkheid want het gaf me de kracht om door te gaan.
Is dit nu het “eind goed, al goed” punt in mijn verhaal? Nee, het blijft spannend om volledig voor mezelf te werken en die druk blijf ik voelen. Ergens diep in mij zit nog steeds die stem die zegt dat mijn dromen te groot zijn maar die stem houdt me niet meer tegen. En ik weet nu dat ik altijd meer kan dan ik denk en ik geloof dat dit voor ons allemaal geldt.
Heb jij een droom die te groot lijkt? Zijn er onbewuste overtuigingen die jou tegenhouden? Ik weet hoe je je voelt maar ik weet ook dat je jezelf tekort doet wanneer je naar die angsten luistert. Leer te luisteren naar je innerlijke kracht en zet de eerste stap. En de tweede. En de derde… je kunt het, keep going.
---
Meer lezen over mij en mijn reis als creatief ondernemer? Schrijf je dan in voor mijn dinsdag updates vol bemoediging, inspiratie en het laatste nieuws. En je ontvangt meteen 4 prachtige printables! Dit zeggen anderen:
“Een heerlijke nieuwsbrief, één van de weinigen die ik echt met plezier lees. Veel dank."-Janine
Wat een leuke nieuwsbrief! En heel leuk de journal pagina's. Dankjewel!” -Janneke
Ga een jaar lang op deze reis van zelfrelflectie en bezinning. Twaalf maanden lang volg je de seizoenen om weer in contact te komen met jezelf. Een prachtig vormgegeven journal voor jou jaar van zaaien, zorgen, oogsten en herstellen.